Czarny ogrĂłd to historia spĂłłki Giesche, historia Niemiec, Śląska i Polski, historia powstania Giszowca i Nikiszowca, a co najważniejsze - historie kilku wybranych rodĂłw z Giszowca, ktĂłre przewijają się i krzyżują przez paskudny wiek XX. Powstało imponujące dokonanie sztuki dziennikarskiej, zachwycająco bogate, zawsze konkretne, ale obiektywne. Nagromadzenie wiedzy, obfitość faktĂłw i całego gąszczu pogranicznych losĂłw ludzi - a zwłaszcza talent autorki - zapierają dech. Książka pani Szejnert da się przyrĂłwnać do olbrzymiego meteorytu, ktĂłry spadł na naszą ziemię. To z całą pewnością "dzieło życia" autorki. Dla mnie to arcydzieło w zbiorze śląskiej tematyki, ktĂłre ukazuje autentyczną magię GĂłrnego Śląska i mądrą filozofię długiego trwania jego mieszkańcĂłw. Kazimierz Kutz.

Listopad 1988 r., zaniedbana łączka na warszawskich Powązkach. Małgorzata Szejnert na każdym z pięciu symbolicznych grobĂłw kładzie krĂłtki list. Kartkę przyciska zniczem. Jest przekonana, że groby są puste, ale wie, że wieczorem ktoś tu przyjdzie...Dramat polskich bohaterĂłw wojennych - rotmistrza Pileckiego, generała Fieldorfa "Nila" i innych skazanych na śmierć w Polsce Ludowej - nie kończył się z chwilą wykonania wyrokĂłw. Dla rodzin straconych to początek walki o ujawnienie prawdy o losach bliskich: synĂłw, mężĂłw i ojcĂłw. ŚrĂłd żywych duchĂłw to ich poruszająca historia.Małgorzata Szejnert, mimo starannie zatartych śladĂłw, poszukuje grobĂłw więźniĂłw politycznych straconych w warszawskim więzieniu na Rakowieckiej. Zbiera relacje świadkĂłw i członkĂłw rodzin, ujawnia sposoby na obejście cenzury i zdobycie informacji w epoce strachu i nieufności.Dziennikarka w mistrzowski sposĂłb łączy opowieść o epoce terroru i o końcu lat osiemdziesiątych, tworząc niezwykłą kronikę przełomu i początku demokratycznych przemian w Polsce.

Porządkując stare listy, Małgorzata Szejnert trafia na rodzinną zagadkę. W maju 1943 roku wuj Ignacy Raczkowski został pochowany na cmentarzu w Rothesay na wyspie Bute. Dlaczego w domu o tym nie mĂłwiono? Czy jego obecność na wyspie mogła być czymś wstydliwym?

Szukając odpowiedzi, reporterka rusza w podrĂłż śladami wuja - do londyńskich archiwĂłw i do Szkocji. Stopniowo odkrywa kłopotliwy epizod II wojny światowej: obĂłz odosobnienia dla polskich oficerĂłw prowadzony przez polskie władze wojskowe.

Oficerowie mogli grać w brydża, chodzić na potańcĂłwki i uczyć się angielskiego. Bomby nie spadały na Bute. Czasami widmowe wraki storpedowanych okrętĂłw wpływające do zatoki przypominały, że nie tak daleko świat płonie. Ale przymusowy pobyt na wyspie Polacy przeżywali jako okrutną karę.

Wyspa Węży to przełamująca schematy opowieść o wojnie, ktĂłra częściej niż walką bywa wyczekiwaniem. Skrupulatnie odtwarzając wydarzenia sprzed ponad siedemdziesięciu lat, Małgorzata Szejnert opowiada o naszej sile i bezsilności, o honorze i skazach na nim. A także o pamięci i niepamięci: osobistej, rodzinnej, zbiorowej. Przede wszystkim jednak kreśli nasz poruszająco aktualny, niepokojący portret własny.